Mijn culturele blikopener - Yanthe Asselbergh

  Afgelopen week nam ik deel aan ‘Assisen online’, een nieuw concept in België waarbij de deelnemers van thuis uit zetelen in de jury van een assisenproces. Ik was erg benieuwd naar de uitwerking en had hoge verwachtingen. In kranten en series krijg je vaak een beeld van hoe het eraan toegaat in een rechtszaal en wat de rol van de ‘onpartijdige’ jury inhoudt. Het leek me wel leuk om hier eens in terecht te komen, dus kocht ik zonder veel twijfel een ticket en dompelde mezelf zeven dagen lang onder in het proces.     Door middel van korte video’s kregen we verschillende getuigenissen te zien, afgewisseld met het woord van de procureur en de advocaat van de verdediging. Een filmpje van de voorzitter opende en sloot de zitting dagelijks. De laatste dagen van het proces kwamen voornamelijk de advocaten aan het woord, waarna we onze finale keuze moesten doorgeven. Na uitspraak van het vonnis kregen we ook de waargebeurde feiten te zien.  De video’s konden (meermaals) beke...

Gisteren ging ik naar een lezing van Lieve Blancquaert over ‘Circle of Life’. Al vele jaren ben ik gefascineerd door haar reizen en verhalen. Het boek Birth Day kocht ik enkele jaren geleden aan en wordt regelmatig gelezen. De serie keek ik in een mum van tijd uit, en ook van Wedding Day en Last Days pikte ik geregeld een aflevering mee. Ondanks de achtergrondkennis die ik had, was ik erg benieuwd naar de lezing en of deze mij op cultureel vlak zou kunnen verrijken. Dit laatste was zeker het geval.   Lieve Blancquaert neemt je mee doorheen de vele reizen die ze maakte, en de bijzonderheden die ze daarbij tegenkwam. Haar verhaal begint bij Birth Day en bouwt stilaan verder langs Wedding Day om te eindigen bij Last Days. Aan de hand van korte video’s en foto’s zet ze haar verhalen kracht bij.    Een eerste verhaal dat me sterk is bijgebleven, gaat over een Indiase vrouw die van een meisjestweeling beviel. Ze had nu vijf dochters. Wanneer Lieve Blancquaert haar proficiat wen...

Toen ik een boek moest kiezen uit de categorie ‘Young Adult’, ging mijn voorkeur al snel uit naar ‘Duivelskruid’. De korte inhoud sprak me aan en daagde me uit om verder te lezen. Ik wist op voorhand niet goed wat ik moest verwachten, maar ik was wel nieuwsgierig.  In het begin had ik wat moeite om in het verhaal te komen. De proloog beschrijft hoe Yara haar grootmoeder Omatan wast na haar overlijden. Ze hadden een sterke relatie met elkaar. Omatan, die eigenlijk Tanne heet, is een kruidenvrouw die ook een bijzondere band heeft met ‘de duivel’. Dit proloog blijkt een flash forward te zijn, waarna je terug in de tijd gestuurd wordt. In de hoofdstukken zelf wordt het leven van Omatan, en in mindere mate dat van Yara, van vooraf aan beschreven. Gaandeweg kom je meer te weten over vriendschap en liefde, maar ook over geheimen van de verschillende personages.  Na enkele hoofdstukken zat ik echt in het verhaal en las ik graag verder. De schrijfstijl was aangenaam en vlot.  ...

  Vanochtend verscheen bovenstaand artikel in Het Nieuwsblad. Toen ik de titel las, was ik zeer benieuwd naar de inhoud. Het idee in de titel is immers mooi, maar ik stelde mezelf ook meteen de vraag of dit wel haalbaar is in praktijk. Na het lezen van het artikel blijf ik een beetje op mijn honger zitten. Meer dan een ambitie waar minister Weyts naartoe wil werken, is er (nog) niet. Uit mijn vorige blogpost blijkt dat ICT en digitalisering in de nieuwe eindtermen een belangrijkere rol toegekend krijgen. Het is hiervoor noodzakelijk dat alle leerlingen meekunnen op digitaal vlak. Een laptop en internet zijn daarbij basisbenodigdheden.     Ik vind het positief dat minister Weyts zijn best doet om aan alle leerlingen te denken. Zoals we de afgelopen maanden gemerkt hebben, is het nu meer dan ooit belangrijk dat alle leerlingen toegang krijgen tot onderwijs, ook wanneer dit online plaatsvindt.  Hoe hij dit concreet wil aanpakken blijft voor mij nog wat onduidelijk....

  Het recente kinderboek ‘Ze gaan er met je neus vandoor’ van Ted van Lieshout, situeert zich tussen poëzie en verhaal. Ik ben al lang fan van poëzie, maar las voordien nog geen poëzieverhalen op jongerenniveau. Daarom was ik heel nieuwsgierig naar dit boek. Ik leende het uit in de bibliotheek en las het diezelfde avond ook meteen tot de laatste letter.   Wat gebeurt er wanneer een dichter liefdesverdriet heeft en niet langer gedichten wil schrijven? Zijn letters gaan op zoek naar een andere dichter om het liefdesverdriet te laten verdwijnen. Maar wat als de letters van de nieuwe dichter in oorlog gaan met de huidige letters in het boek?    De schrijver legt de link tussen zijn gedichten, het visuele oorlogsspektakel van de letters en de Eerste Wereldoorlog. Het boek bevat dus ook een subtiele maatschappelijke relevantie. Naar mijn mening mocht het boek nog meer gedichten bevatten. Het verhaal van de letters overheerst het boek, waardoor ik het gevoel kreeg dat de ge...

Vandaag ging ik naar de film ‘The Secret Garden’ kijken in de cinema. De film werd gebaseerd op het gelijknamige kinderboek van Frances Hodgson Burnett uit het jaar 1911.  Ik was erg benieuwd om te ontdekken hoe de filmmakers een boek van meer dan een eeuw oud verfilmd hadden. Ik las het boek zelf (nog) niet, dus ook het verhaal was nieuw voor mij.  De film is naar mijn mening zeker een aanrader voor jong en oud. Je wordt meegenomen in de wereld van een 10-jarig weesmeisje dat op het platteland bij haar oom gaat wonen. Hier leert ze ook haar neef kennen. Wanneer ze buiten op ontdekking gaat, vindt ze een sleutel die leidt naar een geheime magische tuin.    Het verhaal is mooi en fantasierijk en ook de scènering is knap gedaan. Het verhaal speelt zich volledig af in de 20 ste eeuw, maar heeft toch een moderne toets. Als kijker kan je jezelf goed inleven in het hoofdpersonage en ook de avonturen die ze beleeft zijn nog steeds herkenbaar. Ik vond het zeker een geslaagde...

Toen ik dit artikel tegenkwam in de krant, voelde ik me meteen aangesproken om het te lezen. De hervorming van de eindtermen in het secundair onderwijs is al lang een veelbesproken item. De nieuwe leerplannen van de eerste graad werden in gebruik genomen. Nu volgen stap voor stap ook de tweede en derde graad. Aangezien ik de lerarenopleiding secundair onderwijs gestart ben, zal de hervorming van de eindtermen ook op mijn lesgeven een invloed hebben. Ik vind het belangrijk hier zelf eens kritisch bij stil te staan.   Ten eerste vind ik het positief om te lezen dat de eindtermen meermaals herbekeken en bijgestuurd worden. Onderwijs vormt een belangrijk onderdeel van de ontwikkeling en ik vind het noodzakelijk dat er voldoende aandacht aan besteed wordt. Algemeen is het zeker een goede zaak dat er meer focus komt op de digitale competenties. We leven in een wereld waarin je als individu een digitale vingerafdruk moet hebben om een volwaardige plaats in de hedendaagse maatschappij op t...

  Tijdens mijn zoektocht in de bib stootte ik op het boek ‘Mijn zoute zoen’ van Gerda van Erkel. De korte inhoud sprak me wel aan. Normaal neem ik niet snel een boek met zulk thema, maar ik was benieuwd hoe de schrijfster zware ziekten als obesitas en mucoviscidose naar voren bracht in een jeugdboek. Ik besloot het boek een kans te geven.   Het verhaal speelt zich voornamelijk af in het Zeepreventorium van De Haan en wordt verteld vanuit drie verschillende standpunten. Het boek is geschreven in de ik-vorm waarbij de personages afwisselend over hun leven en gevoelens vertellen.  Kobe heeft obesitas en doet zijn uiterste best om af te vallen. Tijdens zijn verblijf wordt hij verliefd op Nienke, die lijdt aan mucoviscidose. Nienke geeft haar ziekte een bijnaam, ‘Cisse’, vernoemd naar een denkbeeldige slang die haar stilaan wurgt met giftige slijmen. De taaie slijmen zijn kenmerkend voor mucoviscidose. De levenskansen van Nienke liggen niet hoog, waardoor ze worstelt met haar ...

Bij de start van mijn blog maak ik graag een reality check op; hoe is het gesteld met mijn culturele ontwikkeling?  Een goede basis van culturele ontwikkeling heb ik wel, maar er is zeker nog ruimte voor verdere groei.    Tijdens mijn studies tot vroedvrouw (met zijn vele stages) werden verschillende culturele activiteiten, die ik voordien regelmatig deed, naar de zijlijn geschoven. Ik lees graag boeken, maar enkel in de vakanties kon ik de tijd vinden om effectief een boek uit te lezen. Mijn voorkeur gaat uit naar romantische verhalen, net als verhalen die zich afspelen in een historisch kader. Ik ben fan van thrillers en misdaadseries op televisie, maar desondanks grijp ik niet snel naar dit genre van boeken. Ook waargebeurde verhalen of verhalen met een aspect van realiteit zal ik minder snel lezen dan een fictief boek.    Voor ik aan mijn opleiding vroedkunde begon, nam ik toneellessen in de muziekschool. Dit was heel fijn om te doen, maar moest uiteindelijk...