Assisen online - de badkuipmoord

 

Afgelopen week nam ik deel aan ‘Assisen online’, een nieuw concept in België waarbij de deelnemers van thuis uit zetelen in de jury van een assisenproces. Ik was erg benieuwd naar de uitwerking en had hoge verwachtingen. In kranten en series krijg je vaak een beeld van hoe het eraan toegaat in een rechtszaal en wat de rol van de ‘onpartijdige’ jury inhoudt. Het leek me wel leuk om hier eens in terecht te komen, dus kocht ik zonder veel twijfel een ticket en dompelde mezelf zeven dagen lang onder in het proces.  

Door middel van korte video’s kregen we verschillende getuigenissen te zien, afgewisseld met het woord van de procureur en de advocaat van de verdediging. Een filmpje van de voorzitter opende en sloot de zitting dagelijks. De laatste dagen van het proces kwamen voornamelijk de advocaten aan het woord, waarna we onze finale keuze moesten doorgeven. Na uitspraak van het vonnis kregen we ook de waargebeurde feiten te zien. 

De video’s konden (meermaals) bekeken worden op een tijdstip dat de deelnemers paste. Deze video’s werden, meestal zittend, opgenomen voor een zwarte achtergrond. In het begin vond ik dit niet storend, maar na enige tijd miste ik het ‘rechtbankgevoel’ toch wel. Tijdens het proces werden veel vermoedens aangehaald, maar daar bleef het vaak ook bij. Ik miste concrete bewijzen die ons als jury konden helpen om een oordeel te vellen. Bij sommige zaken twijfelde ik ook of het een productiefout was, of echt de bedoeling was. Zo werd bijvoorbeeld gezegd dat het programma Blokken op televisie was, terwijl dit normaal niet op zaterdag wordt uitgezonden. Verder zat er ook niet veel actie in het proces. Interactie tussen de advocaten en getuigen zou een reëler beeld kunnen creëren. Nu bleef alles wat eentonig.  

 

Via een forum kon je discussiëren met andere juryleden. Dit vond ik wel een pluspunt. Op die manier kreeg je namelijk een idee van wat de andere juryleden dachten. Dit bracht soms ook nieuwe inzichten met zich mee. Het had volgens mij zeker een meerwaarde geweest wanneer de jury bijkomende vragen had kunnen stellen doorheen het proces.  

 

Op basis van onvoldoende bewijslast oordeelde ik de beklaagde ‘onschuldig’. Ik nam de getuigenissen zo objectief mogelijk door. Hier en daar had ik wel wat twijfels bij het verhaal van de beklaagde, maar ik vond niet dat voldoende bewijsmateriaal werd aangereikt om haar schuldig te verklaren. Blijkbaar deelde 81% van de jury mijn mening; de beklaagde werd vrijgesproken. Uit het filmpje met de waargebeurde feiten bleek echter dat we fout waren. De beklaagde was wel degelijk schuldig aan de moord op haar man. 

 

Deelname aan dit online evenement heeft mij niet echt cultureel verrijkt. Ik vind het concept nog steeds sterk, en ik ben ervan overtuigd dat mits enkele aanpassingen de ervaring intenser kan worden. Ik vind het jammer dat ik niet werd opgeslorpt in het proces. Ook het gevormde beeld van een rechtszaak lijkt mij niet volledig realistisch. Daarom ben ik niet van plan deel te nemen aan het nieuwe assisenproces dat start in december. 

Tot snel en hou je blik open!

Yanthe 

Toegangsbewijs: