Een op de zeven studenten start met zelfverwonding in hoger onderwijs
Vrijdag verscheen onderstaand artikel in Gazet Van Antwerpen. Toen ik de titel las was ik onder de indruk, in negatieve zin weliswaar. Een op zeven studenten doet aan zelfverwonding en dat vind ik een enorm hoog getal. Ik wilde meer weten en las meteen het artikel.
In het artikel wordt aangekaart dat er nog steeds veel taboe en stigma rond zelfverwonding hangt. KU Leuven heeft studenten bevraagd over het risico om zichzelf te verwonden, alsook waarom en wanneer ze dit zouden doen. Uit de vragenlijst kwam naar voren dat er gradaties in de zelfverwonding zitten. Er zijn studenten die eenmalig experimenteren, maar ook studenten die zich frequenter verwonden.
Volgens onderzoeker Glenn Kiekens moeten we dit fenomeen absoluut ernstig nemen. Het is geen handeling voor aandacht, maar een signaal dat iemand het moeilijk heeft. Aan ouders en vrienden wordt aangeraden om open te luisteren en de stap naar professionele hulp makkelijker te maken. Er is ook geen eenduidige lijn te trekken in welke studenten zichzelf verwonden. Tussen de eerste gedachte en de effectieve zelfverwonding, zit zelfs niet meer dan dertig minuten. Het aantal mannen en vrouwen dat aan zelfverwonding doet is ook vrijwel gelijk.
Ik vond het heel erg om te lezen dat zo veel studenten te kampen hebben met zelfverwonding. De druk die op studenten wordt gelegd is enorm hoog, maar dat jongeren via zelfverwonding een schreeuw naar hulp doen vind ik ronduit vreselijk. Ik ervaar zelf ook dat het belangrijk is om een goed netwerk van familie en vrienden rondom je te hebben. Ik hoop dat studenten in de toekomst sneller naar buiten durven stappen wanneer ze te maken hebben met negatieve gedachten en emoties, en dat professionele hulp geboden kan worden.
Ook als toekomstig leerkracht vind ik dat we dit onderwerp niet mogen negeren. Dit onderzoek werd uitgevoerd bij studenten in het hoger onderwijs, maar het probleem doet zich ongetwijfeld ook voor bij leerlingen in het secundair onderwijs. Als leerkracht hebben we een belangrijke rol om leerlingen te ondersteunen en hen op te vangen wanneer zij moeilijkheden ondervinden. Dit niet alleen op studeervlak, maar ook op emotioneel vlak.
Tot snel en hou je blik open!
Yanthe
Bronvermelding
Belga. (2021, oktober 8). Een op de zeven studenten start met zelfverwonding in hoger onderwijs.Opgehaald van Gazet Van Antwerpen: https://www.gva.be/cnt/dmf20211008_93554804
Dag Yanthe
BeantwoordenVerwijderenNet zoals jou was ik in de negatieve zin onder de indruk van de titel. Ik vond het zelfs een beetje schokkend omdat het toch een hoog getal is dat ze aanhalen. Zelfverwonding moet absoluut ernstiger genomen worden. Niet alleen in het hoger onderwijs, maar ook in het middelbaar onderwijs.
In het middelbaar onderwijs wordt het vaak snel onder de tafel geschoven, "want het is maar een fase". Ik heb ervaring met zelfverwonding in de zin van dat ik vrienden/vriendinnen heb die aan zelfverwonding hebben gedaan of zelfs nog steeds doen. In het middelbaar moest je bij wijze van spreken jezelf voor een auto gooien voordat de school actie ondernam. Het enige positieve daaraan is dat als ze dan actie ondernamen, het wel ineens deftig werd gedaan. Zelf heb ik het mentaal ook moeilijk gehad tijdens mijn middelbare carrière en het duurde zolang voordat er iets mee gedaan werd. Het hangt natuurlijk ook van school tot school af.
Het is inderdaad erg dat jongeren via zelfverwonding een schreeuw doen naar hulp. En ik volg je zeker in hetgeen wat je hebt geschreven, want dit kan zo niet doorgaan. Het is al erg genoeg dat leerlingen aan zelfverwonding moeten denken om op die manier aan hulp te geraken.
Zoals je zelf zegt mogen wij, als toekomstige leerkrachten, dit onderwerp niet negeren. Het mag geen taboe zijn! Thema's zoals dit moeten bespreekbaar zijn in een veilig klasklimaat en wij moeten onze leerlingen ondersteunen.
Bedankt voor jouw open blik op dit thema!
Tot snel!
Yoni